skip to main |
skip to sidebar
จักรพงษ์ พลไชย
ผลงานของผม
จักรพงษ์ พลไชย
ผมชอบ
รักแม่เท่าฟ้า
แม่ . . . แม่ . . . คำนี้ เคยเรียกขาน
แม่ . . . แม่ . . . คำนี้ เหมือนเมือวาน เคยเรียกไว้
แม่ . . . แม่ . . . คำนี้ อยากจะเรียก จนวันตาย
แม่ . . . แม่ . . . หนูอยู่ไหน ให้กลับมา
ตอนแม่อยู่ หนูรู้ว่าแม่บ่น แม่ด่า
ก็หนูบอกแม่แล้วว่า . . . อย่ามายุ่งกับหนูได้ไหม
หนูรู้ทุกอย่าง หนูทุกทางที่เดินไป
ก็หนูเติบใหญ่ ไม่ต้องให้แม่มาสอน มาบ่นให้ฟัง
แต่พอมาวันนี้ ที่แสนเศร้า
คิดถึงวันเก่าๆ ที่แม่สอน
หนูอยากกลับ อยากวอนย้อนวันวาน
ให้แม่ได้อยู่กับหนูนานๆ ได้ไหมเออ…
……..สตรีใด…….ไหนเล่า………..เท่าเธอนี้
เป็นผู้ที่ …………..ลูกทุกคน………บ่นรู้จัก
เป็นผู้ที่ ……...…...มีพระคุณ………การุณนัก
เป็นผู้ที่ …………..สร้างความรัก…..สอนความดี
ป็นผู้ที่…………...คอยสั่งสอน…....เอาใจใส่
คอยห่วงใย….……เราทุกคน……...จนวันนี้
เปรียบแสงทอง…...สว่างล้ำ……….นำชีวี
เธอคนนี้…………..คือ ” แม่ ”……..ของเราเอง
……...วันเกิดเราเป็นดั่งวันสิ้นลมแม่
....เจ็บปวดแท้ดั่งน้ำตาพาจะไหล
....สองมือออบโอบอุ้มแกว่งเปล
....น้ำนมเลี้ยงอุ้มชูให้เติบใหญ่มา
…แม่เปรียบดั่งยารักษายามป่วยไข้
....แม่เปรียบดั่งต้นไม้ใหญ่ร่มใบหนา
....แม่เปรียบดั่งดวงตะวันส่องแสงมา
...แม่เปรียบดั่งผ้าห่มหนาอบอุ่นกาย
…เปรียบดั่งพระในบ้านชี้แนะลูก
....สถิตย์ถูกอยู่กลางใจไม่ไปไหน
....กตัญญูตอนนี้ยังไม่สายไป
....ก่อนแม่ไซร้หลับตาไปไม่ลืมเอย
มือน้อยน้อยแม่คอยอุ้มชู......... แม่เฝ้ามองดูไม่ห่างไปไหน แม่เฝ้าปลอบขวัญยามลูกหลับไหล ม่ยอมห่างไกลไปจากสายตา มือน้อยน้อยของแม่ล้ำค่า ........... อุ้มชูลูกมาจากเล็กเด็กแดง ยามลูกเติบใหญ่ด้วยน้ำพักน้ำแรง ด้วยใจที่แกร่งของแม่ถักทอ
......แม่นี้มีบุญคุณอันใหญ่หลวง
ไม่คิดลวงหลอกเราให้ช้ำจิต
แม่เองต้องผ่ายผอมยอมอุทิศ
กว่าจะได้หนึ่งชีวิตคือตัวเรา
แม่ . . . แม่ . . . คำนี้ เหมือนเมือวาน เคยเรียกไว้
แม่ . . . แม่ . . . คำนี้ อยากจะเรียก จนวันตาย
แม่ . . . แม่ . . . หนูอยู่ไหน ให้กลับมา
ตอนแม่อยู่ หนูรู้ว่าแม่บ่น แม่ด่า
ก็หนูบอกแม่แล้วว่า . . . อย่ามายุ่งกับหนูได้ไหม
หนูรู้ทุกอย่าง หนูทุกทางที่เดินไป
ก็หนูเติบใหญ่ ไม่ต้องให้แม่มาสอน มาบ่นให้ฟัง
แต่พอมาวันนี้ ที่แสนเศร้า
คิดถึงวันเก่าๆ ที่แม่สอน
หนูอยากกลับ อยากวอนย้อนวันวาน
ให้แม่ได้อยู่กับหนูนานๆ ได้ไหมเออ…
……..สตรีใด…….ไหนเล่า………..เท่าเธอนี้
เป็นผู้ที่ …………..ลูกทุกคน………บ่นรู้จัก
เป็นผู้ที่ ……...…...มีพระคุณ………การุณนัก
เป็นผู้ที่ …………..สร้างความรัก…..สอนความดี
ป็นผู้ที่…………...คอยสั่งสอน…....เอาใจใส่
คอยห่วงใย….……เราทุกคน……...จนวันนี้
เปรียบแสงทอง…...สว่างล้ำ……….นำชีวี
เธอคนนี้…………..คือ ” แม่ ”……..ของเราเอง
……...วันเกิดเราเป็นดั่งวันสิ้นลมแม่
....เจ็บปวดแท้ดั่งน้ำตาพาจะไหล
....สองมือออบโอบอุ้มแกว่งเปล
....น้ำนมเลี้ยงอุ้มชูให้เติบใหญ่มา
…แม่เปรียบดั่งยารักษายามป่วยไข้
....แม่เปรียบดั่งต้นไม้ใหญ่ร่มใบหนา
....แม่เปรียบดั่งดวงตะวันส่องแสงมา
...แม่เปรียบดั่งผ้าห่มหนาอบอุ่นกาย
…เปรียบดั่งพระในบ้านชี้แนะลูก
....สถิตย์ถูกอยู่กลางใจไม่ไปไหน
....กตัญญูตอนนี้ยังไม่สายไป
....ก่อนแม่ไซร้หลับตาไปไม่ลืมเอย
มือน้อยน้อยแม่คอยอุ้มชู......... แม่เฝ้ามองดูไม่ห่างไปไหน แม่เฝ้าปลอบขวัญยามลูกหลับไหล ม่ยอมห่างไกลไปจากสายตา มือน้อยน้อยของแม่ล้ำค่า ........... อุ้มชูลูกมาจากเล็กเด็กแดง ยามลูกเติบใหญ่ด้วยน้ำพักน้ำแรง ด้วยใจที่แกร่งของแม่ถักทอ
......แม่นี้มีบุญคุณอันใหญ่หลวง
ไม่คิดลวงหลอกเราให้ช้ำจิต
แม่เองต้องผ่ายผอมยอมอุทิศ
กว่าจะได้หนึ่งชีวิตคือตัวเรา
1 ความคิดเห็น:
ต้องพยายมตกแต่งแสงเคาะห์เนื้อหาให้มากกว่านี้
แสดงความคิดเห็น